Πρέπει να θεσπιστεί η προστασία των δανειοληπτών και εγγυητών τραπεζικών δανείων καθώς υφίστανται υπέρμετρες και άδικες διώξεις σε βάρος των εκ μέρους των τραπεζών και των funds. Οι δανειολήπτες και οι εγγυητές να μπορούν να ρυθμίσουν τις οφειλές για μεγάλες περιόδους ανάλογα με την οικονομική επιφάνεια που διαθέτουν για να αποφύγουν την απειλή πλειστηριασμού σε βάρος τους. Θα πρέπει να μην εφαρμόζονται οι καταχρηστικοί όροι που περιορίζουν τα δικαιώματα των εγγυητών. Στην περίπτωση που το δάνειο έχει μεταβιβαστεί σε fund, η ευθύνη του εγγυητή να περιορίζεται ανάλογα με την τιμή αγοράς της απαίτησης από το fund, συν ένα λογικό κέρδος. Να δίνεται δυνατότητα στον εγγυητή να αμυνθεί αν το ποσό μπορεί να εισπραχθεί από τον πρωτοφειλέτη.
Η εφαρμογή και ενίσχυση των κανόνων τραπεζικής δεοντολογίας πρέπει να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανεύρεση της κατάλληλης λύσης ρύθμισης, τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών και τη θέσπιση υποχρεώσεων στις Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων.
Αναλυτικότερα:
α) Να νομοθετηθεί υποχρέωση τήρησης του Κώδικα Δεοντολογίας της Τράπεζας της Ελλάδος από τις τράπεζες και τις εταιρείες διαχείρισης.
β) Οι τράπεζες να υποχρεούνται πριν τη μεταβίβαση του δανείου να κάνουν πρόταση ρύθμισης στον οφειλέτη.
γ) να μην μπορεί να γίνει πλειστηριασμός κύριας κατοικίας αν δεν έχει προηγηθεί προσπάθεια ρύθμισης της οφειλής.
δ) Οι εταιρείες διαχείρισης να υποχρεούνται να αιτιολογούν την πρότασή τους προς τον Δανειολήπτη.
ε) να θεσπίζονται κυρώσεις σε βάρος της Τράπεζας ή της Εταιρείας Διαχείρισης για την παραβίαση των υποχρεώσεών τους από τον Κώδικα Δεοντολογίας.
στ) να προβλέπεται δυνατότητα προσφυγής στην ανεξάρτητη Επιτροπή Διευθέτησης Οφειλών.