Η συστηματική ανεργία και ο εξαναγκασμός πολιτών στην μαύρη εργασία συνιστά μία από τις πιο διαχρονικές μάστιγες της Ελληνικής Οικονομίας. Μέχρι σήμερα παρά τις όσες «προσπάθειες» η ανεργία στην Ελλάδα παραμένει ένα ουσιαστικό οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα.
Πρέπει άμεσα να θέσουμε δύο αλληλένδετους στόχους. Μείωση της ανεργία με την δημιουργία παραγωγικών θέσεων απασχόλησης. Μόνη η επιδότηση που παρέχει το κράτος για την απασχόληση ανέργων φαίνεται ότι δεν είχε την ικανότητα να μειώσει ουσιαστικά το ποσοστό των ανέργων στην Ελλάδα. Πρέπει να δημιουργηθούν ουσιαστικά κίνητρα για όλες τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να στραφούν στο αναξιοποίητο εργατικό δυναμικό μας.
Η εργατικές διαδικασίες και η εργατική νομοθεσία στην Ελλάδα δεν είναι έτοιμη να διαχειριστή την ψηφιακή και τεχνολογική επανάσταση που φέρει ο ψηφιακός μετασχηματισμός στον τομέα της εργασίας. Η απασχόληση εργατικού δυναμικού με τηλεεργασία, η εισαγωγή για επιχειρησιακούς λόγους του ευέλικτου ωραρίου και οι λεγόμενοι «ψηφιακοί νομάδες» είναι κάποια από τα φαινόμενα που δεν είναι έτοιμη η Ελλάδα να ρυθμίσει ουσιαστικά. Πρέπει να γίνει μια ουσιαστική αναδιάρθρωση όλων των φορέων εποπτείας της απασχόλησης (Επιθεώρηση εργασίας, επιτροπές ΕΦΚΑ κ.λπ.) ώστε να καθίσταται δυνατή η ουσιαστική προστασία τόσο του εργαζόμενου όσο και της επιχείρησης από τις συνθήκες απασχόλησης.
Συνολικά το SOCIAL πιστεύει στην ανάγκη η χώρα μας να υιοθετήσει προτάσεις και ιδέες που ήδη ισχύουν στο άλλες χώρες για την απασχόληση και την ρύθμιση των εργατικών σχέσεων. Μόνο μέσα από μία κοινή ευρωπαϊκή προσπάθεια είναι δυνατόν ο η προστασία των εργαζομένων και η εξασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Εξάλλου, η χρήση ηλεκτρονικών εργαλείων αναζήτησης και εύρεσης εργασίας συνιστούν μία από τις προωθούμενες ευρωπαϊκές προσπάθειες. Στο SOCIAL πιστεύουμ ακράδαντα ότι πρέπει η Ελλάδα να επωφεληθεί από την τεχνογνωσία και τις διαδικασίες που μπορεί να εξοπλιστεί από το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο.
Η άλλη όψη του προβλήματος στην εύρεση εργασίας αντικατοπτρίζεται στις παλινωδίς που αντιμετωπίζει το Ελληνικό συνταξιοδοτικό σύστημα. Η βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος απαιτεί μία εκ βάθρων αναδιάρθρωση σύμφωνα πάντοτε με τα ελληνικά δεδομένα και με την ουσιαστική αξιοποίηση όλων των πορισμάτων που έχουμε στην διάθεσή μας. Απαιτείται μια ουσιαστική επέμβαση, η οποία όμως ταυτόχρονα θα μπορεί να συνιστά μία μακροχρόνια, βιώσιμη λύση σε ένα άλυτο έως σήμερα ελληνικό πρόβλημα.